In sommige kringen, en soms in veel kringen, is het een dagelijks onderwerp. De terugkeer van de wolf naar West Europa en steeds vaker ook in Nederland en België. Aan één kant verspreid het roodkapjessyndroom zich weer in een rap tempo, alsof het nooit is weggeweest. Aan een andere kant zijn er de natuurliefhebbers die enthousiast zijn over de terugkeer van deze belangrijke diersoort. De beschermde status na de creatie van de Europese Habitatrichtlijnen eind jaren ‘70 en het actief herstellen van de zogenaamde ecologische hoofdstructuur, die natuurgebieden weer aan elkaar linkt en/of gelinkt moet houden, worden als de reden genoemd voor de terugkeer van diverse diersoorten, waaronder de wolf. Zonder meer was het hard nodig om de natuur en specifieke kernsoorten te beschermen, maar de realiteit is helaas dat natuurgebieden, inclusief oerbossen, afnemen en wel in rap tempo. We zien het hier met eigen ogen gebeuren en de herders waar we contact mee hebben nog meer dan ons. Hun manier van bestaan kent vele bedreigingen, waarvan dit misschien wel de ergste is.

Net als de aanwezigheid van beren, wolven en lynxen was de massale ontbossing in Oost-Europa voor veel westerlingen een ver-van-mijn-bedshow. Echter, in de laatste decennia komen wolven, lynxen en heel soms zelfs een beer al weer dichterbij in bijvoorbeeld Duitsland. Massale vernietiging van natuur hebben we in Nederland al lange tijd achter de rug. Voor veel en goed hout moet men nu in Oost-Europa zijn, waar nog niet zo lang geleden, in bijvoorbeeld Transsylvanië de oude, uitgestrekte wouden oneindig leken te zijn. Niets is echter minder waar. De massale ontbossing voor commerciële doeleinden door bedrijven als IKEA en Schweighofer-Holz groep is pijnlijk zichtbaar en voelbaar en de consequenties dragen ver en breed uit. Transsylvanië, Roemenië is al sinds lange tijd de kern van Europa’s grote roofdierpopulaties en dus ook ongelooflijk rijk aan talloze andere flora- en faunasoorten. Ondanks habitatrichtlijnen en andere Europese richtlijnen wordt dit alles toch vernietigd voor het snelle geld, wat makkelijk verdiend wordt aan de altijd hongerige consument. Direct of indirect zijn we allemaal mede verantwoordelijk voor de massale vernietiging van leefgebieden van ontelbaar veel diersoorten. Ineens blijken dat IKEA-kastje en die fijne vuurkorfblokken niet zo goedkoop als dat men in eerste instantie dacht.

Op onderstaande foto zie je habitat zoals het door veel dieren, inclusief de wolf, bij voorkeur is. Als je goed kijkt zie je op deze foto ook al het begin van een duistere transformatie.

Nadat de criminele houtmaffia van Schweighofer-Holz en IKEA klaar is met ‘oogsten’ ziet het er zo uit als de foto hieronder. En dit is maar een enkel beeld van wat in Oost-Europa op heel veel plekken realiteit is.

Men hoeft geen geleerde te zijn om te begrijpen dat ontelbaar veel diersoorten dakloos zijn geworden. Nu vallen wilde dieren niet ter plekke dood neer als hun leefgebied verwoest is. Ze gaan uiteraard op zoek naar nieuwe leefgebieden en voedsel, want overleven is het enige instinct dat telt. Helaas komen er geen natuurgebieden bij, zoals wij mensen huizen bouwen. We hebben dus ontelbaar veel diersoorten die de competitie aan gaan met ontelbaar veel andere diersoorten voor een plekje in minder geschikt leefgebied. Het kan uitdraaien op vechten voor een nieuwe plek of verder trekken, maar vroeg of laat zal een dier er of in slagen een nieuwe plek te veroveren ten koste van een ander of zich vestigen in gebieden die normaal gesproken niet de voorkeur hebben. Om te overleven moeten dieren zich echter aanpassen en de criteria voor een leefgebied verminderen als er simpelweg niets meer in de voorkeurscategorie te vinden is. Om die reden vestigen ook wolven zich nu in drukkere gebieden qua menselijke activiteit. Aanpassen om te overleven, met minder genoegen nemen. Weliswaar gedwongen, maar het zal moeten.

De sprookjes en wilde verhalen reizen de wolf altijd ver vooruit. Iets wat ook door mensen gecreëerd is en door velen klakkeloos wordt overgenomen. De realiteit is echter heel anders en veel mensen onderkennen dat ook, zij het vaak zonder het hardop uit te spreken. Mensen: wees kritisch en scherp op wat er echt speelt. Wat gaat er schuil achter dat IKEA-kastje en wat gaat er schuil achter die wolvenhater die nog nooit een wolf van dichtbij heeft gezien, behalve op een computerscherm? Als we eerlijk zijn staat een wolf die hier en daar eens wat vee dood in schril contrast met wat wij allemaal op ons geweten hebben ten opzichte van talloze diersoorten, direct of indirect. Dat neemt natuurlijk niet weg dat het wel een grote individuele en emotionele impact heeft als je vee gedood wordt door een wolf. Echter op een verantwoordelijke manier kunnen we laatstgenoemde uitstekend voorkomen. Basisvoorwaarde zou wel zelfbewustzijn moeten zijn. Wij mensen zouden de hand veel vaker in eigen boezem moeten steken. De vingertjes naar onszelf wijzen, in plaats van naar andere soorten. Wij (Canine Efficiency) weten hoe het kan en wat erbij komt kijken om succesvol samen te leven met roofdieren en met respect voor de natuur, zowel met als zonder kuddebeschermingshonden (KBH). Gelukkig zijn wij daarin niet alleen. In Roemenië is er bijvoorbeeld Agent Green en zij spelen een vooraanstaande rol in het aankaarten en bestrijden van vele misstanden op het gebied van natuur. Een voorbeeldorganisatie voor velen. Neem bij vragen en/of interesse gerust contact met ons op.