Honden en mensen, twee soorten die al heel lang geleden een samenwerking aangingen om het leven wat te vergemakkelijken. Beide soorten ontdekten dat samenwerken voordeel bied om te overleven. Het begon allemaal eeuwen geleden toen wilde hondachtigen aangetrokken werden tot menselijke nederzettingen waar voedselresten regelmatig een maaltijd opleverden. Relatief veilige schuilplaatsen waren ook een voordeel. De sociale karakters van zowel hondachtigen en mensen resulteerden al snel in het tolereren van elkaars aanwezigheid en later zelfs in vriendschappelijke banden tussen de twee soorten.

In oude tijden verkregen mensen hun voedsel nog door te jagen en te verzamelen en het uitmuntende jachtinstinct van hondachtigen bleek grote voordelen op te leveren. Mensen begonnen roedels hondachtigen op een afstandje te volgen terwijl de dieren aan het jagen waren. Met de tijd werden de banden tussen beide soorten nauwer; ze gingen samen jagen en deelden hun prooi. Deze vroege samenwerking kwam verspreid over de aarde voor en langzaam ontwikkelden zich meerdere gebruikshonden (-/werkhonden). De geweldige karaktereigenschappen en talenten van hondachtigen zorgden voor veel voordelen tijdens vele werkzaamheden en als bonus waren het ook nog eens fijne metgezellen om mee te werken en leven.

Door de eeuwen heen slaagden mensen erin om voor vele disciplines gebruikshonden te ontwikkelen. De voordelen die de mens uit deze samenwerking haalde werden beloond met eten, onderdak en gezelschap voor de honden. Vandaag de dag profiteren we nog steeds van de kwaliteiten van gebruikshonden binnen diverse onderdelen: vee hoeden en vee bewaken, bewaking en verdediging (politiehonden), speuren, jagen, noem ze allemaal maar op.

Het bewaken van vee, eigendommen en jacht waren de eerste taken die door honden vervult werden. Onder de huidige kuddebeschermingshonden (KBH) en eigendomsbewakingshonden bevinden zich oeroude hondenrassen die nog dicht bij de natuur staan. In diverse regio’s, wereldwijd, vinden we nog mensen die traditioneel leven (zoals vroeger), ze hoeden hun vee door  wilde natuurgebieden en leven nog zelfvoorzienend. Door de komst van de natuurbeschermingswetten (zeer welkom en hard nodig) in de 20e eeuw wenden steeds meer moderne veehouders in en rondom natuurgebieden zich ook weer tot KBH. Een goede trend, maar niet zonder uitdagingen.

De politiehondendisciplines: waak en verdedigingshonden en speurhonden vormen vandaag de dag waarschijnlijk de grootste groep gebruikshonden. Overheidsorganisaties, zoals Defensie en Politie evenals diverse burgerorganisaties wereldwijd werken met dit soort honden om criminaliteit te bestrijden, veiligheid te creëren en vele ongewenste stoffen te detecteren. Al onze gebruikshonden houden van hun werk, gebruikmakend van hun talenten en kwaliteiten om te doen waar ze zo goed in zijn. Gebruikshonden bereiken mentale en lichamelijke voldoening terwijl ze presteren binnen hun gebruiksdoel, samenwerkend met hun menselijke metgezellen.

De titel ‘Beste vriend van de mens’ is welverdiend door onze fijne, viervoetige metgezellen. Zoals alle taken die ze voor ons vervullen voeren ze deze ook uitmuntend uit. Zij wel, echter als we naar onze verantwoordelijkheden naar hen toe kijken kan er een trieste conclusie getrokken worden. De egoïstische aard, die nadrukkelijk aanwezig is onder de mensheid, in combinatie met de onuitputtelijke dorst om alles op aarde te domineren, resulteert in een hoop ellende. Natuurlijk zijn er nog best wat mensen die dit herkennen en de ‘Beste vriend van de mens’ steunt op die mensen. Wij zijn het aan hun verplicht, nu en in de toekomst.

Honden, en dan vooral gebruikshonden, zijn mijn passie en naar mijn mening moeten we hun altijd de gelegenheid geven om ze te laten doen waar ze voor zijn. We moeten ze van de beste verzorging voorzien, ze gezelschap bieden en ze de kans geven hun talenten en kwaliteiten volledig te laten ontwikkelen en gebruiken. Gebruik de hond waarvoor hij bedoeld is: baseer je raskeuze daarop. Ze werden de ‘Beste vriend van de mens’ door hun capaciteiten om met en voor ons te werken en dat mogen we ze nooit ontzeggen.